Hoe het begon!

Lange benen, het perfect geproportioneerde gezicht, een gebruinde huid en steeds met een oog voor de nieuwste mode wat betreft kleren, haarsnit, meubels of zelfs auto’s. Bovendien heeft deze vrouw een voorkeur voor de kleur roze. Dat laatste geeft het waarschijnlijk weg, deze vrouw is niemand meer of minder dan Barbie. Bovendien is ze zo veelzijdig dat ze menig meisje kan aanspreken. Niemand minder dan de lieve Sint heeft mij mijn eerste Barbie gegeven (een kamperende barbie J voor de geïnteresseerden). Het was voor mij persoonlijk het leukste speelgoed dat ik ooit gehad heb. Laten we het hier, voor nu, even bij laten.

Figuur: Kamperende Barbie zoals ik ze toen ook kreeg, die slaapzak ligt hier nog ergens :) [1]

 

Niet alleen had ik een passie voor barbies maar deze is nu vervangen door een fascinatie met de film- en televisiewereld in het algemeen, actualiteit (met speciale aandacht voor lifestyle items), de sims, mode, reizen,  verschillende wereldculturen, muziek … Pas in het tweede jaar van mijn universitaire studies aan de KULeuven, communicatiewetenschappen, kon ik hierop een verzamelterm plakken. Toen opende de wereld van de populaire cultuur zijn deuren met al de gevolgen van dien.  Al de hierboven genoemde onderwerpen kunnen hierin op een bepaalde manier gecategoriseerd worden. Het heeft me niet meer losgelaten en tijdens mijn opleiding kreeg ik de kans interessante papers te schrijven zoals deze over tienerseries, merchandising binnen de rockwereld en een thesis over de animatiefilms van Tim Burton.  

                Vanaf het begin, van het schrijven over cultuur, werd er een onderscheid gemaakt tussen ‘hoge cultuur’ en ‘populaire cultuur’. Deze twee cultuurbegrippen sluiten elkaar onverbiddelijk uit. Hoge cultuur wordt gedefinieerd als dat wat in de hoogste achting wordt gehouden door een groep mensen. Dit betekent dat wat overblijft na de definiëring van het ‘hoge’ en ‘kunstige’, populaire cultuur is. Populaire cultuur wordt in menig literatuur naar verwezen als alledaags, te maken met de vrije tijd, een massa fenomeen, met het huishouden te maken en zelfs als ‘lage cultuur’. Hieruit kan geconcludeerd worden dat populaire cultuur kan worden omschreven als ‘wat geliefd is bij vele mensen’, ‘wat populair is’ en wat ‘geproduceerd wordt in massa om zoveel mogelijk mensen aan te spreken’.[2] De hierboven genoemde onderwerpen zoals ik ze hier in gedachten heb behoren ongetwijfeld tot deze laatste categorie, maar dit hoeft in geen enkel geval iets volkomen negatiefs te betekenen zoals Gust de Meyer aantoont in zijn boek dat gebaseerd is  op het werk van Steven Johnson De Beste Smaak is De Slechte Smaak[3].

Met deze blog is het niet mijn bedoeling deze discipline opnieuw te doorgronden of een eigen theorie te ontwikkelen. Hiervoor refereer ik je graag naar Google Books[4] of een bibliotheek en daar zal je wat betreft theorie zeker niet op je honger blijven zitten. Ik wil onderwerpen uit de bovengenoemde categoriën (reizen, mode, film, televisie, muziek, speelgoed enz.) toelichten in kader van de populaire cultuur op een kritische, academische manier en aantonen dat het niet zomaar zinloos tijdverdrijf hoeft te betekenen. De 'slechte' smaak kan ook de beste smaak zijn! (zoals ook geposeerd door Gust De Meyer en Steven Johnson). Ik kijk er naar uit om deze passie met jullie te delen.

Xoxo  Liz ;)

(P.S. Af en toe zal er een post in het Engels zijn)

[1] Google images (http://www.retrotoys.com.ve/Comentarios.php?u=retrotoy_user&cp=4)

[2] De Meyer, G. (2004). cultuur met een kleine c.Leuven: Acco.

[3] De Meyer, G. (2006). De beste smaak is de slechte smaak: populaire cultuur en complexiteit. Leuven: Acco.

[4]http://www.google.com/search?tbm=bks&tbo=1&q=populaire+cultuur#sclient=psy&hl=en&tbo=1&tbs=bks:1&source=hp&q=popular+culture&aq=f&aqi=g10&aql=&oq=&pbx=1&bav=on.1,or.&fp=c4bdac8d2bed9136

---