Super popular!

 

Sometimes, opportunities present themselves and this is one of those moments. I missed a few important popular culture benchmarks … The Red Wedding ;) (for which I apologize, but I’m back and whether you read it or not, I plan on staying :) )

On the 19th of June Man of Steel (Superman) was released (Belgium official release), and I’m glad my personal favourite superhero is back on the silver screen. Although I haven’t seen the movie yet, I’m excited with the semi new faces (for example the lead Henry Cavill played a role in The Tudors), the promising build up and the superhero fun (have been a part of popular culture for forever).

As far as marketing is concerned this superman is definitely a high-flyer. It seems this movie will definitely earn back its budget, estimated at 225 000 000 million dollar. Moreover, there are already a ton of side products: “With over 100 promotional partners, 140 lines of licensed product, hundreds of retailers, and thousands of items—all the way from Under Armor (UA) work-out gear to a Superman doll from Mattel (MAT) with stretchy arms that lets kids sling-shot him around until he looks like he’s flying—Warner Bros.’ (TWX)Man of Steel is the most marketed movie this summer.” (http://www.businessweek.com/articles/2013-06-21/warner-bros-dot-is-a-man-of-steel-marketing-machine)

To keep it short, most interesting, more interesting than the entire history of Superman, is how it all began. Superman was thought up in the 30’s when Jerry Siegel wrote the short story ‘The Reign of Superman’ in 1932. His friend Joe Shuster did the illustrations. Long story short, superman was a bald guy who liked to experiment (more of a mad scientist). When he drank one of his own concoctions he developed telepathic powers. He was more of a bad guy who wanted to take over the world then. Anyway Jerry and Joe reinvented the concept and Superman (in comic strips) was born in 1983. And the rest is history (we’re still living today).

Don’t miss this movie and enjoy! (I know I will ;)

Pope-thusiasm!!

It’s been a while (sorry), but although time is not always on my side, I’ve realized it doesn’t always have to be. I love popular culture, maybe that and a little bit of time might just be enough ;) Therefore, I want to kick off a popular summer season with a bit I should have written a while ago, namely around Easter.

The pope has been around for centuries and believe it or not, has in my opinion become a face of popular culture. A sign on the wall may be that he has as many as 2450953 followers for his twitter account (@pontifex), maybe a modern standard for all round popularity. Either way, what he says and thinks about events is a cause for dialogue. Whether people believe in the church or not the pope is a world figure that is definitely taken into account.

For example Pope John Paul II, who reigned from 1978 to 2005, is known for his travels and his clear stances on world affairs such as the Iraq war and Apartheid. Although he was quite traditional he clearly loved humans.

Then there came Pope Benedict who had to deal with the reality of sexual abuse within the church. This sexual abuse became very mediatized around 2011. He was also quite conservative. He was also the pope with a flair for fashion and was not scared to add a spot of colour ;) After all he became Esquire’s ‘Accessorizer of the year’ in 2007.

 

He also re-instated the use of the papal red slippers, of which he even had a Prada slip-on pair.

He also loved to pull a hat out of his closet J  A surprising one was what is known as the camauro. This was an odd choice to say the least, and to be honest, he seemed to look a bit like Santa Claus. Charisma is not what he missed.

 

The future will only tell what surprise Argentinian Pope Franciscus will leave behind as legacy.

 

Bopthusiasm: "bopping it"

Between all that shopping and exams, for the students in Europe, there is a time for relaxation and strange habits. I remember when I studied (not so long ago) a friend and I would always do the ‘stick trick’. I wonder if I could still do it. Remind me to let you know how to do it, pretty amazing, when I have re-mastered the trick ;)

Yet, the Bop It makes you move and gets a laugh out of you either way (or it does with me anyway). Maybe it’s a good alternative, that’s also an ice-breaker. For those of you not familiar with the game it was originally released in 1996. It is an audio game which gives you commands such as spin it, flick it, pull it and twist it. It quickly became one of the most popular games because of the interaction between player and toy. Moreover, you can play solo, with two or multiplayer. The game is licensed to boardplayer and toy multinational Hasbro, also known from classics such as Monopoly (best selling boardgame ever according to the book of guiness world records, Cluedo, Pictionary, Risk, Scrabble  etc.

Even now in 2013 Bop It lives on. The company has released several versions since and today the sales of the Bop It, Bop It Bounce, Bop It XT, Bop It Smash, the Bop It re-release and the pen and keychain versions are still going strong.

We (my generation) grew up with the Bop It and you may not know it but tv programmes and movies incorporate it and since 1996 its become one of those popular culture diamonds. Maybe its crowning moment was a slot in popular show The Simpsons, because if you appear there you are most definitely a part of pop culture. My own favorite guest appearance of the Bop It was on Gilmore Girls. Lorelai and Rory mention it a few times (for instance Lorelai says they take it out when a social situation needs mouth to mouth resuscitation J and even take it out one episode. (at 1:14 below when Luke and Dean fight)

 

Therefore, my Bop It XT and Smash are the pride of my games cupboard and I couldn’t imagine it without them. Have fun!!

 

A shot of popular culture please?

The Belgian newspaper,Het Nieuwsblad, made a top 10 of coffee places… (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130104_065). Nevertheless, that particular brand that’s taken the world by storm did not even get mentioned. Therefore, I’m going to give it the extra credit it deserves because the founders of Starbucks, Gordon Bowker, Zev Siegel and Jerry Baldwin who signed a partnership in 1971 to launch the first Starbucks store, deserve at least some credit for the still so successful coffee shops.

If you ask me it is not the coffee that attracts people. Take me for instance, I don’t even drink coffee, but I love the Starbucks because of the way it ‘is’ living popular culture in a way. I go there probably weekly, and from just looking at it I get a happy feeling (I know it’s lame but it works for me). Of all shops, I find they probably have the best atmosphere (good lighting, "fantastic mugs ;)", cosy interior, couches and also the usual coffee bar seats, a peaceful hustle and bustle, friendly staff and they have pretty good drinks too, not to mention all the extra food stuffs (mmm).

Moreover, there’s some fantastic merchandising (I absolutely love my Starbucks mug J) and obviously just their general presence in the streets. It is, namely, not uncommon to see celebrities with the tell tale Starbucks cup in hand.

Basically it has become a part of our modern popular culture J There has to also be credit in that.

Winter Sales

 

 

 

Basically, you never know what you are going to find and just looking never hurt anyone. I guess it’s a little like that box of chocolates and there can be pretty great ones ;)

Hence this topic: how awesome is the new Marc by Marc Jacobs store in Brussels?

I am not very brand minded because high street shops such as Zara, H&M etc. also have a wide variety and many options and lines. They focus on trends as well as offering the basics we all need (for example a plain white shirt etc.). Then, there are the, what I call middle of the range brands, such as surfer brands for example Roxy, Billabong, O’ Neill, Esprit, Mexx, Levi’s, Abercrombie etc. 

Following, we have the so called ‘real’ brands like Chanel, Prada, Versace, Valentino, Gucci, Louis Vuitton etc. They obviously have stunning pieces and it is what the high street stores base their fashion lines on but for an average individual, their closet will probably not be bulking with Louboutins or branded clothing. I would probably situate Marc by Marc Jacobs somewhere in between the middle of the range brands leaning towards the ‘real’ fashion brands.

Nevertheless, I personally have always had a weak spot for designer Marc Jacobs (he’s a man to be noticed and I appreciate his ‘laissez faire’ attitude (like: “if you don’t like me who cares, tastes differ, doesn’t mean we can’t be civil”)). His line ‘Marc by Marc Jacobs’ for the younger generation has me fascinated. It only goes to show that Blair in Gossip Girl (pity it’s done) was not so wrong with her B brand. Moreover, the clothes and accessories in these lines seem more ‘affordable’ and ‘wearable’ in comparison with the top of the range brands.

 It probably all started for me with his mouse shoes.

I simply love them (picture above just an example), and that’s all there is to it! These seem reasonable regarding price, considering. To me, they give a playful, youthful touch to many outfits in addition to the fact they wear well. A bit like the Charlotte Olympia kitty flats which are super popular among celebrities right now. Never mind the fact that those sell for around 500 euro a pair, which is quite a bit above my price range. Moreover, I don’t like them as much as I do the Marc by Marc Jacobs mouse flats. Additionally, the handbags, wallets, accessories and clothes are ‘finished’, really original and come in great colours. I love the designs and they are very wearable which is why I love them. (The clothes are a on the pricey side.)

 

Therefore, the first Belgian Marc by Marc Jacobs store, was in my opinion a welcome addition to the Brussels shopping scene. The store of 250 m² with the men, women and children collections can be found on the Rue Dansaert. It also houses the first European Marc Bookstore, Bookmarc. There is a wide variety and I felt that this store was better than the Paris one.  On this street in the centre you also find a Mac store, Bobbi Brown store and many more.

 

The store in Brussels is lovely, but then again I might be a bit biased ;)

To play or not to play? That is the question ...

Naar aanleiding van het nieuwe GTA spel  dat lente 2013 in de rekken zal liggen leek het mij een goed uitgangspunt om werk te maken van dit artikel.

Eerst en vooral, alvast één van de officiële trailers:

Een tijdje geleden heb ik jullie gezegd dat ik werk ging maken van een artikel waarin de positieve kanten van computerspelletjes spelen aan het licht zouden komen. Gezien het mij ook echt interesseerde en ik aan de levende lijve heb ondervonden dat er toch een kern van waarheid zit in wat ik te vertellen heb, heb ik eindelijk werk gemaakt van dat artikel. Ik kan me namelijk inbeelden dat het voor veel mensen een mysterieuze wereld is, ook al is het tegenwoordig een intrinsiek aspect van de huidige populaire cultuur. De industrie rond spelletjes is momenteel zelfs lucratiever dan Hollywood zelf.

De inspiratie en de theorie waar ik mij persoonlijk wel in kan vinden, is terug te vinden in het boek Everything Bad is Good For You van Steven Johnson. Uiteraard zijn er academici die hier niet mee akkoord gaan, en eerder negatieve kanten benadrukken,  zoals het feit dat ze verslavend kunnen werken, dat er vragen worden gesteld bij de inhoud, dat ze het sociale gebeuren kunnen belemmeren, dat ze duur zijn enz. , maar in dit artikel ga ik daar niet verder op in.

Het is interessant dat zelfs het simpelste computerspelletje ons op een bepaald niveau iets bijbrengt wat de o zo ingeburgerde, literaire wereld niet kan. Uiteraard zorgt een boek voor de overdracht van informatie en lokt het mentale denkcapaciteiten uit. Desalniettemin zal de boekenliefhebber zich tegenwoordig ook bezig houden met andere media: dit hoeven daarom niet noodzakelijk spelletjes te zijn. Daarom zal ik nu de nodige aandacht besteden aan een ander medium en de sterktes daarvan toelichten. Al te snel schrijven we iets af omdat we het niet kennen, ten voordele van datgene waar we wél mee vertrouwd zijn. Het is nog steeds sociaal meer aanvaard de negatieve kanten van computerspelletjes  te zien. Je kan ze uiteraard nog altijd niet aangenaam vinden, maar naar mijn mening is er in dit geval ook geen reden om ze zomaar af te breken. Smaken verschillen, en gelukkig maar!

Uiteindelijk kunnen we al heel wat leren uit het feit dat veel computerspelletjes veel van onze tijd vergen en waarom we er zo graag  tijd aan willen spenderen. Het gaat namelijk veelal gepaard met het nodige gevloek, omdat je niet voorbij een bepaald stuk raakt,  of omdat je de verdere weg niet ziet. Zoals in het boek van Steven Johnson vermeld staat:  ‘Waarom willen we ontsnappen naar een wereld die ons eigenlijk 90% van de tijd irriteert?’ (Ik denk dat we hier allemaal wel een herinnering kunnen ophalen: Ik speel bijvoorbeeld graag Broken Sword en meestal zit ik, eerlijk gezegd, vast maar ik blijf zoeken voor één of andere reden. Als ik dan de weg toch vind ben ik ook wel blij. Het is niet voor niets dat een gids voor het controversiële spel Grand Theft Auto 1.6 miljoen kopies heeft verkocht. Voor Broken Sword durf ik ook soms eens een walkthrough  (stap per stap uitleg bij het spel) te raadplegen.)

Kortom, computerspelletjes leven van ‘uitgestelde gratificatie’. Inderdaad, bij Broken Sword kan ik dit enkel beamen. Hoe lang ik er ook naar moet zoeken, het is uiteindelijk de moeite waard!  Er worden dan ook heel wat cognitieve uitdagingen voorgeschoteld. De kracht van spelletjes om toch onze aandacht te blijven behouden, ligt in het feit dat ze inspelen op het natuurlijke beloningssyteem van de hersenen. Hierbij worden we beloningen ‘beloofd’ en dit moedigt ons aan om deze beloning te bemachtigen. Als je iets niet vind denk je in jezelf ‘ik ga een beetje harder zoeken want het moet hier ergens zijn’. Kortom beloning schuilt overal in deze virtuele wereld. Zelfs bij iets simpels als De Sims. Beloning schuilt in vrienden maken en houden, een reis ondernemen en er een expeditie doen, in een succesvolle carriére enz. Dit is wel de eerste keer dat ik hierover heb, nagedacht maar in mijn geval klopt dit alles! De meeste spelletjes brengen spelers ook op de hoogte als er een beloning kan verdiend worden, en bijvoorbeeld hoeveel er nodig is om een volgend niveau te bereiken. Er worden namelijk allerlei objecten, geld of populariteit weerhouden als je bepaalde beloningen nog niet hebt bereikt. Dit moedigt de speler uiteindelijk ook aan.

Twee van mijn persoonlijke favorieten

Tijdens de spelletjes gaat het dus eerder over de manier waarop je denkt en niet zozeer over hetgeen waarover je denkt. Veel eerder dan bij boeken, films of muziek dwingen computerspelletjes je om  keuzes te maken. We leren uiteindelijk hoe we moeten denken, hoe we de juiste beslissingen kunnen maken en hoe we hierin moeten prioritiseren, kiezen. Geen andere vorm van populaire cultuur engageert op deze manier het beslissing vormende deel van onze hersenen. Sommige van deze beslissingen zijn snel gemaakt en andere zijn weloverwogen lange termijn strategieën.

 Op cognitief niveau is dit evenzeer opmerkenswaardig. Het vergt veel van de mentale capaciteiten van een mens, en dit wordt dikwijls onderschat. De spelers zijn zich namelijk heel bewust van hun doel. Ze hebben dikwijls een ‘te doen’ lijstje dat hun strategie bepaalt. Dit is interessant omwille van het feit dat er veel doelen tegelijkertijd spelen en het feit dat deze in zekere zin georganiseerd worden.  Bovendien zullen op den duur bepaalde zaken een automatisme worden. De kennis wordt geinternaliseerd. Getalenteerde gamers kunnen deze gevarieerde doelen simultaan duidelijk onderscheiden. Het gaat om orde, het aanvoelen van bepaalde dingen en het prioriseren. Je hebt bijgevolg lange termijn visie zowel als korte termijn kunnen nodig. Er worden meer geneugten gehaald uit het spelen zelf dan uit het volgen van het verhaal. Het zou dus fout te zijn te denken dat de intelligentie van spelletjes ligt in hun inhoud, thema’s en karakters. Met andere woorden vergelijking met literaire meesterwerken, televisie of films heeft weinig zin.

Bovendien is het een leerproces waar de regels op voorhand niet zozeer vastliggen. Je leert door te doen en de uiteindelijke sleutel tot geluk voor veel spelers is het ontrafelen van de regels en het verzamelen van beloningen en het uiteindelijk bereiken van het doel. Kort samengevat zou het betekenen dat wanneer spelers interacteren met deze omgeving, ze de basisprocedure leren van wat een wetenschappelijke werkmethode inhoudt.

Hopelijk heb ik, net zoals Steven Johnson, duidelijker kunnen maken dat de niet-literaire populaire cultuur over de voorbije jaren steeds meer uitdagend is geworden, en dat er ook een nog weinig belichte positieve kant aan vast zou kunnen hangen. Zoals ik eerder al zei, kan ik mij volledig vinden in deze gedachtengang. Het is belangrijk, naar mijn mening, om te onthouden dat het spelen van computerspelletjes mentale vaardigheden bevordert die verschillen, en even belangrijk zijn als deze die ontwikkelen door het lezen van boeken.

"They don't make heroes like they used to" :)

That was one friend to another while standing in the queue at the movies. It was not much of a surprise that he was going to watch The Expendables 2, just as I was. Even though it is not the movie I would generally go to (not by a long shot), and the actors are far from my favourites, it was an event  that could no longer be ignored in popular culture. It is an unseen reunion of action movie icons among which Sylvester Stallone, Bruce Willis, Arnold Schwarzenegger, Jason Statham, Chuck Norris and Jet Li. There are already plans for a third movie and there have this time been talks with ‘hero’ Steven Segal to join the cast. Let us not forget that in many countries these action heroes are very loved. For example the LA Times wrote, “China's battle of the superheroes ended up being won by ... a group of aging action stars .In a surprising outcome, "The Expendables 2" has outgrossed both "The Dark Knight Rises" and "The Amazing Spider-Man" in China”. Therefore, this movie with these unlikely heroes, especially for my generation, was worth mentioning in a short review.

                The men, and newly added woman, set out on a mission. During the mission the mercenaries among are double-crossed. They end up discovering that there was an item stolen by Vilain (the villain J Jean-Claude Van Damme). The item was a miniature computer containing the location of a five-ton cache of plutonium that the Russians had stashed in an abandoned mine during the Cold War. Motivated as much by revenge as their realigned mission to prevent Vilain from selling the weapons/nuclear material to a list of willing buyers, the Expendables take off in pursuit of their adversaries. [1] This leads to explosive scenes and many a bullet and punch to be thrown across the screen. My personal favourite moment is when Arnold Schwarzenegger gets into a Smart car and by accident rips the door off when he gets in, upon which he says, “my shoe is bigger than this car”(at least that part at the end it is pretty violent).

 

What these actors have realized throughout recent years with their own individual movies, and what they have come to represent, is in my eyes an own subversive stream within the genre of action movies and within our modern popular culture. The Expendables movies are a projection of what all these stars have come to symbolize, of what we expect and they successfully bring it all together in an explosive big screen movie (with all the modern effects). Sure, there are the clichés and the one liners (“track him, find him, kill him”) we should expect (for example at the end Stallone says, “That plane belongs in a museum” to which Schwarzenegger replies, “We all do.”) , but it works and makes the movie that much more accessible and worth the 103 minutes of our time. Against all odds on IMDB the movie even gets a 7.3 and many people base their choice of whether to watch a movie or not on their opinion.

---

[1] http://posttrib.suntimes.com/entertainment/movies/14480170-421/review-expendables-2-fleet-footed-and-engaging.html